Ortaya çıktığı andan itibaren farklı araştırma gündemi ve yöntemlerine sahip olduğu görülen tarihi coğrafya başta coğrafya disiplini olmak üzere diğer disiplinlerde cereyan eden gelişme ve değişimlere kayıtsız kalmamıştır. Belirli zaman ve zeminlerde bilimsel araştırma süreçlerindeki tartışmalarda, geliştirilen yöntem ve tekniklerden etkilenmiştir. Bu durum tarihi coğrafyacıların ürettikleri eserlere yansımıştır. Tarihi coğrafya alanında yapılan araştırmaların Bassin ve Berdoulay (2004) tarafından üç döneme ayrılarak değerlendirildiği görülür. 1900’lere kadar olan dönem ki bu zaman dilimi 1700’lerde başlayan ve uzun erimli klasik coğrafya dönemi olarak kabul edilir. İkincisi ise 1900-1950 arası dönem, üçüncüsü ise 1950’den başlayıp günümüze kadar olan süreçtir ki bu dönem çok daha hareketli ve dinamik bir yapıya sahiptir. Bu çalışma kapsamında da bahse konu tasnif üzerinde bazı kronolojik değişiklikler yapılarak, tarihi coğrafya gündemi ve yöntemleri ele alınmıştır. Öncelikle tarihi coğrafya araştırma yöntemleri izah edilmiş, sonrasında da Türkiye’deki tarihi coğrafyacıların takip ettikleri yöntemler bakımından uluslararası tarihi coğrafya araştırmalarında nerede konumlandıklarına ilişkin değerlendirmelerde bulunulmuştur. Sonuçta Türkiye’deki aktörlerin bölgesel coğrafya (idiografik) bakış açısı, geçmiş mekanın yeniden inşası, kaynak tanıtımı ve kullanımı, tarihi coğrafyanın teorik yapısına ilişkin eserler kaleme almak suretiyle Bassin ve Berdoulay (2004) tarafından belirtilen 1900-1950 yılları arasındaki tarihi coğrafya araştırma yöntemlerine büyük ölçüde karşılık gelen çalışmalar yaptığı tespit edilmiştir.